بسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
«وَ قَتِلُوهُمْ حَتى لاتَکُونَ فِتْنَةٌ وَ یَکُونَ الدِّینُ للَّهِ فَإِنِ انتهَوْا فَلا عُدْوَنَ إِلا عَلى الظلِمِینَ»
«و با ایشان کارزارکنید تا به کلى فتّنه ریشه کَن شود و دین تنها براى خدا شود وا گربه کلى دست ازجنگ برداشتند، دیگرهیچ دشمنى و خصومتى نیست، مگرعلیه ستمکاران .»
«سعید بن عبدالله حنفی» یکی از یاران با وفای حضرت امام حسین (ع) بود و در واقعه جانسوز «عاشورا»، از حضرت امام حسین (ع) حفاظت کرد که نماز بخوانند، در این حین مورد تیرباران دشمن قرار گرفت و به شهادت رسید .
«سعید بن عبدالله حنفی»، در جلوى جضرت امام حسین (ع) ایستاد و حضرت امام حسین (ع) نماز گزارد و او در اثر تیر باران دشمن، به روى زمین افتاد، در حالى که می گفت : خدایا این گروه را لعنت کن، همانند لعن قوم عاد و ثمود، و سلام مرا به پیامبرت برسان؛ هم چنین گفت : پروردگارا! این زخم ها را براى درک ثواب تو در راه نصرت فرزند پیامبر تو بر جان خود خریدم .
آنگاه به طرف حضرت امام حسین (ع) التفاتى کرده، گفت : آیا به عهد خود وفا کردم اى پسر رسول خدا ؟!
حضرت امام حسین (ع) فرمود : آرى، تو در بهشت پیشاپیش من قرار خواهى داشت .
او در حالى به شهادت رسید که سیزده تیر غیر از زخم نیزه و شمشیر بر بدنش فرو رفته بود، و چون حضرت امام حسین (ع) از نماز فارغ شد، به اصحابش فرمود : اى انصار من ! این بهشت است که درهاى آن به روى شما باز شده و نهرهاى آن جارى و میوه هاى آن آماده است، و این پیامبر خداست و اینان شهدایى که در راه خدا کُشته شدهاند، منتظر قدوم شمایند، و شما را به بهشت بشارت مى دهند، پس از دین خدا و دین پیامبر(ص) حمایت و از حرم پیامبر (ص) دفاع کنید .
اصحاب به حضرت امام حسین (ع) عرض کردند : جان هاى ما فداى تو باد و خون هاى ما نگاهدارند? خون تو، به خدا سوگند که هیچ گزندى به تو و حرم تو نمى رسد، مادامى که از ما کسى زنده باشد (8) .
«زهیر بن قین بن قیس انماری یجلی» از مردان شریف و بزرگ قبیله خود بود، که در کوفه در میان قوم خود می زیست . او مردی شجاع بود و دلاوری های وی در جنگ ها مشهود و معروف بود .
«زهیر» در ابتدا از طرفداران «عثمان» بود، ولی پس از آن که در سال 60 هجری با خانواده اش از سفر حجّ بازمی گشت، در اثر دیدار با حضرت امام حسین (ع)، از عقیده خود دست کشید و از شیعیان حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) و اهل بیت عصمت و طهارت (ع) شد و با حضرت اباعبدالله الحسین بن علی (ع) همراه شد و به «کربلا» آمد .
وی از حامیان و یاران درجه اول حضرت امام حسین ابن علی (ع) بود و سخنان و مبارزات وی به آن گواهی می دهد .
«زهیربن قین» از فرماندهان سپاه حضرت امام حسین (ع) بود، که حضرت امام حسین (ع)، ایشان را به فرماندهی میمنه (سمت راست) سپاه خود گمارد .
«زهیر» چندین بار سپاه دشمن را نصیحت کرد و آنان را از رو در رویی با حضرت امام حسین (ع) بیم داد . «زهیر بن قین»، همراه با «سعید حنفی»، هنگام نماز ظهر، در برابر حضرت سیدالشهداء (ع) ایستادند و خود را هدف تیر و نیزه ها قرار دادند تا حضرت به همراه اصحاب، نماز خویش را خواندند . پس از نماز که «زهیر بن قین» برای بار دوّم، عازم میدان جنگ شد، پس از ساعتی مبارزه دلیرانه و به هلاکت رساندن عدّه‌ای از دشمنان به دست «کثیر بن عبدالله شعبی» و «مهاجر بن اوس تمیمی» به شهادت رسید (9) .
«جناده بن حارث سلمانی ازدی» از یاران حضرت امام حسین بن علی (ع)، در واقعه جانسوز «عاشورا» بود، که در نبرد روز «عاشورا»، توسط سپاهیان «عمر بن سعد» به شهادت رسید (10) .
حبیب بن مظاهراسدی
«حبیب بن مظاهر (مظهر) اسدی»، از یاران حضرت محمّد رسول الله (ص) و حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) و حضرت اباعبدالله الحسین (ع) است . وی در جنگ های جمل، صفین و نهروان با حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) همراه بود و در «کربلا» نیز در کنار حضرت اباعبدالله الحسین (ع) حضور داشت و به شهادت رسید .
«حبیب ابن مظاهر»، چهارده سال پیش از هجرت حضرت محمّد رسول الله (ص)، (یعنی 1 سال قبل از بعثث) در خاندان «بنی اسد» در «یمن» به دنیا آمد، سال نهم هجری با خانواده اش به «مدینه النبی (ص)» آمد و در آنجا ساکن شد .
«حبیب بن مظاهر» از کسانی بود که برای حضرت اباعبدالله الحسین (ع) نامه نوشت و هنگامی که حضرت مسلم بن عقیل نماینده حضرت اباعبدالله الحسین (ع) به «کوفه» وارد شد، در منزل «مختار» به حمایت از او سخن گفت . آنها پس از خیانت «کوفیان» به سمت «کربلا» رفته و با او همراه گشتند .
«حبیب بن مظاهر» در ظهر «عاشورا» و در سن 75 سالگی به شهادت رسید . وی در بسیاری از علوم از جمله فقه، تفسیر، قرائت، حدیث، ادبیات، جدل و مناظره تبحر داشت و حافظ کل قرآن بود .
«سر» وی در کنار سر حضرت عباس بن علی (ع) و حضرت علی‌اکبر (ع) در آرامگاه «باب الصغیر»، در «سوریه»، به خاک سپرده شد و بدن او را در چند متری مدفن حضرت امام حسین بن علی (ع) دفن کرده‌اند و هم اکنون نیز مقبره او با ضریح نقره‌ای در حرم حضرت امام حسین بن علی (ع) قرار دارد (11) .
«حجاج بن مسروق جعفی»، از یاران حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) و مؤذن حضرت اباعبدالله الحسین (ع)، اهل «کوفه» بود . وقتی خبرِ حرکت حضرت امام حسین (ع) را از «مدینه النبی (ص)» به سوی «مکّه معظمه« شنید، خود را به حضرتش رساند و به همراه ایشان، به کربلا آمد .
«حجاج بن مسروق جعفی»، همواره ملازم حضرت سیدالشهداء امام حسین (ع) بود ودر پنج وقت، اذان می گفت .
در مسیرِ راه، وقتی که حضرت سیدالشهداء امام حسین (ع)، به منزلگاه «قصر بنی مقاتل» رسید و در آنجا خیمه گاه «عبیدالله بن حُر جعفی» را دید، «حجاج بن مسروق جعفی» را در پی او فرستاد، تا او را به پیوستن به حضرتش فراخواند (گرچه «عبیدالله بن حُر جعفی» توفیق حسینی شدن نیافت) .
هنگامی که کاروان حسین با سپاه «حُر بن یزید ریاحی» برخورد کردند، او به امر حضرت امام حسین (ع)، اذان ظهر را گفت .
در برخی کُتُب از او با عنوان «مؤذن حسین (ع)» یاد کرده‌اند . در واقعه جانسوز «عاشورا» به میدان نبرد بین «حق و باطل» رفت و جنگید و غرق خون پیش حضرت اباعبدالله الحسین (ع) برگشت، پس از گفتگویی با حضرت اباعبدالله الحسین (ع) ، بار دیگربه میدان رفت و به شهادت رسید (12) .
منابع
1- 2- 3- 4- 6- 8 -11- 12- ویکی پدیا
5- 7- 9- 10 – دانشنامه رشد
با تصرّف و ویرایش ... منیژه شهرابی
