حضرت امام علی بن موسی الرضا (ع) فرمود :

«مَنْ زَارَالْمَعصُومَه َبِقُمْ کَمَنْ زَارَنی»

«هرکس معصومه (س) را در [شهر] قم زیارت کند، مانند کسی است که مرا زیارت کرده است .»

ناسخ التواریخ، ج 3، ص 68، به نقل از کریمه اهل بیت، ص 32

در تاریخ 23 ربیع الاوّل سال 201 ه. ق.، حضرت بی بی فاطمه المعصومه (س)، به شهر «قم» نزول اجلال فرمود .

حضرت بی بی فاطمه المعصومه (س)، یک سال پس از هجرت [سال 201 ه. ق.] برادر بزرگوارش، حضرت امام موسی بن الرضا (ع)، به خراسان، در حالی که 28 سال از عمر با برکتش گذشته بود، به قصد زیارت برادر بزرگوار، از «مدینه النّبی (ص)» زادگاه خود به همراه تنی چند از برادران و برادرزادگان به سوی خراسان، هجرت نمود .

سیر سفرِ این کاروان، به نحوی بود که در مسیرشان به شهر «ساوه» رسیدند که در آن زمان تحت حکومت دشمنان حضرت امام رضا (ع) و شیعیان بود، بنابراین پس از باخبر شدن از ورود کاروان، به کاروان حمله کردند و درگیری و زد و خورد سختی به وجود آمد و جمع کثیری از همراهان حضرت فاطمه المعصومه به شهادت رسیدند و آن حضرت نیز بیمار شد، لذا از ادامه ی سفر به خراسان منصرف گشت و از اطرافیان فاصله ی شهر «ساوه» تا شهر «قم» را پُرسید و سپس درخواست نمود که ایشان را به شهر «قم» ببرند .

و بدین ترتیب در تاریخ 23 ربیع الاوّل سال 201 ه. ق.، حضرت فاطمه المعصومه (س) به شهر «قم» نزول اِجلال فرمود و این دیار دور افتاده در دلِ کویر را به قدوم خود، نورانی و سرفراز نمود .

در آن زمان، شهر «قم»، برخلاف شهر «ساوه»، مرکز شیعیان و محّبان امامان معصوم بود، و مردم با شنیدن خبر ورود «کریمه اهل بیت (ع)» با شور و اشتیاق هرچه تمام تر به استقبال ایشان رفتند . «موسی بن خزرج»، بزرگ خاندان «اشعری»، زمام ناقه حضرت فاطمه معصومه (س) را به دست گرفتند و حضرت را به سوی خانه ی خود هدایت نمود و افتخار میزبانی از این مهمان گرانقدر نصیب ایشان شد .

منابع : سایت حوزه / سایت راسخون ... با دخل و تصرّف و ویرایش ... منیژه شهرابی