«امام کمال الدّین حسین بن حسن خوارزمی کبروی»، از عُرفای به نام قرن نهم است . اهل «کاشان» بوده و در «خوارزم» می زیسته است و از مُریدان «خواجه ابوالوفای خوارزمی» بوده است .

نسبت وی به «نجم الدین کبری» (عارف نامی قرن ششم) می رسد و به همین جهت به «کبروی»، یا «کبرایی» معروف است .

آثار

- جواهر الاسرار و زواهر الانوار (از جمله قدیمی ترین شرح هایی است که بر مثنوی مولوی به زبان فارسی نوشته شده است . این اثر، در اصل شامل یک مقدمه و شرح سه دفتر از شش دفتر مثنوی می شود و به نام «امیر ابراهیم سلطان» از اُمرای ترک خوارزم، در حدود سال 823 ه. ق. نوشته شده است .)

- کنوزالحقایق فی رموز الدقایق (شرح مثنوی مولوی)

- ینبوع الاسرار فی نصایح الابرار (در باب عرفان نوشته است)

- دیوان اشعار (مشتمل بر قصاید و غزلیات ناب که آن را به خطا، به «حسین بن منصور حلاج» نسبت داده اند .)

«کمال الدین خوارزمی» در سال 840 ه. ق. در فتن? «اُزبکان» کُشته شد .

منیژه شهرابی