«قصر متحرک و با شکوه دریایی در سال 1898 از بندر سوتامیتون، عازم سفری دریایی شد . این کشتی، بزرگترین کشتی مسافربَری بود که تا آن زمان ساخته شده بود و مسافرین ثروتمند از تجملات کشتی در سفر به آمریکا لذّت می بُردند .

این کشتی هیچگاه به مقصد نرسید، دماغه ی کشتی با توده ی یخی برخورد کرده، شکافته شد و کشتی با تلفات زیادی، غرق گردید .»

واقعه ی بالا، داستانی بود که «مورگان رابرتسون»، آن را نوشته بود و نامی که نویسنده به کشتی داد «تیتان» و کتاب «بیهودگی» نام داشت .

بعدها، این داستان به واقعیتی تلخ مبدّل شد ...

14 سال بعد، یک کشتی با مشخصاتی شبیه به کشتی داستان «رابرتسون»، عازم همان سفر شد . کشتی، مملو از مسافرانی ثروتمند بود و با کوه یخی برخورد کرد وغرق شد . همانند داستان «رابرتسون»، تلفات بسیار زیاد بود، زیرا قایق نجات به اندازه نبود . حادثه 14 آوریل سال 1912 اتفاق افتاده و نام کشتی «تایتانیک» بود .

حوادث رُمان از بسیاری جهات دیگر نیز شبیه به واقعیت از آب درآمد :

هر دو کشتی در افسانه و واقعیت، تقریباً به یک اندازه بودند؛ سرعت هر دوی آنها برابر بود؛ گنجایش حمل 3000 مسافر را داشتند؛ هر دو آنها به کشتی های غرق ناشدنی معروف بودند؛ و هر دوی آنها در یک نقطه از «آتلانتیک شمالی» غرق شدند .

امّا تطابق عجیب حوادث، به همین جا ختم نمی شود ...

خبرنگار معروفی به نام «وی. تی. استید» در سال 1893 داستانی منتشر کرد که بعدها جزئیات آن، مو به مو شبیه حادثه ی «تایتانیک» بود . «استید» متخصص احضار ارواح، و یکی از 1513 نفری بود که در حادثه «تایتانیک» کُشته شد .

نَه رُمان ترسناک «رابرتسن» اعلام خطری برای ناخدای کشتی «تایتانیک» بود، و نه داستان پیشگویانه «استید» . امّا جمع آوری وقایع مربوط به آن حادثه ی اسفبار، باعث شد که 23 سال بعد، کشتی دیگری به نام «تیتانا»، در وضعیتی مشابه از آن حادثه، به سلامت بگریزد .

منبع : کتاب جهان عجایب / نوشته : ریدرز دایجست بوک / ترجمه : ارغوان و شهکام جولائی / انتشارات جویا / تهران، 1374 (چاپ سوم) / صفحه 107 (با دخل و تصرّف و ویرایش ... منیژه شهرابی)