بسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

«وَ الأَرْض بَعْدَ ذَلِک دَحَاتَ‏ا»

«و زمین را پس از آن بگسترانید .»

قرآن کریم / سوره نازعات / آیه 30

 
ادامه اعمال روز «دحو الارض»
3- دعا

دعای روز دحو الارض

اللَّهُمَّدَاحِیَ الْکَعْبَةِ ؛ وَ فَالِقَ الْحَبَّةِ وَ صَارِفَ اللَّزْبَةِ ؛ وَ کَاشِفَ کُلِّ کُرْبَةٍ

أَسْأَلُکَ فِی هَذَا الْیَوْمِ مِنْ أَیَّامِکَ الَّتِی أَعْظَمْت َحَقَّهَا

وَ أَقْدَمْتَ سَبْقَهَا؛ وَ جَعَلْتَهَا عِنْدَ الْمُؤْمِنِینَ وَدِیعَةً

وَ إِلَیْکَ ذَرِیعَةً ؛ وَ بِرَحْمَتِکَ الْوَسِیعَةِ

أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ الْمُنْتَجَبِ

فِی الْمِیثَاقِ الْقَرِیبِ یَوْمَ التَّلاقِ

فَاتِقِ کُلِّ رَتْقٍ وَ دَاعٍ إِلَی کُلِّ حَقٍّ

وَ عَلَی أَهْلِ بَیْتِهِالْأَطْهَارِ الْهُدَاةِ الْمَنَارِ

دَعَائِمِ الْجَبَّارِ وَ وُلاةِ الْجَنَّةِ وَالنَّارِ

وَ أَعْطِنَا فِی یَوْمِنَا هَذَا مِنْ عَطَائِکَ الْمَخْزُونِ

غَیْرَمَقْطُوعٍ وَ لامَمْنُوعٍ

تَجْمَعُ لَنَا بِهِ التَّوْبَةَ وَ حُسْنَالْأَوْبَةِ

یَا خَیْرَ مَدْعُوٍّ وَ أَکْرَمَ مَرْجُوٍّ

یَا کَفِیُّ یَا وَفِیُّ ؛ یَا مَنْ لُطْفُهُ خَفِیٌّ

الْطُفْ لِی بِلُطْفِکَ وَ أَسْعِدْنِی بِعَفْوِکَ

وَأَیِّدْنِی بِنَصْرِکَ وَ لا تُنْسِنِی کَرِیمَ ذِکْرِکَ بِوُلاةِ أَمْرِکَ

وَحَفَظَةِ سِرِّکَ وَ احْفَظْنِی مِنْ شَوَائِبِ الدَّهْرِ

إِلَی یَوْمِ الْحَشْرِوَ النَّشْرِ

وَ أَشْهِدْنِی أَوْلِیَاءَکَ عِنْدَ خُرُوجِ نَفْسِی

وَ حُلُولِرَمْسِی وَ انْقِطَاعِ عَمَلِی وَ انْقِضَاءِ أَجَلِی

اللَّهُمَّ وَ اذْکُرْنِیعَلَی طُولِ الْبِلَی إِذَا حَلَلْتُ بَیْنَ أَطْبَاقِ الثَّرَی

وَ نَسِیَنِیَالنَّاسُونَ مِنَ الْوَرَی وَ أَحْلِلْنِی دَارَ الْمُقَامَةِ

وَ بَوِّئْنِیمَنْزِلَ الْکَرَامَةِ وَ اجْعَلْنِی مِنْ مُرَافِقِی أَوْلِیَائِکَ

وَ أَهْلِاجْتِبَائِکَ وَ اصْطِفَائِکَ وَ بَارِکْ لِی فِی لِقَائِکَ

وَ ارْزُقْنِی حُسْنَالْعَمَلِ قَبْلَ حُلُولِ الْأَجَلِ بَرِیئا مِنَ الزَّلَلِ وَ سُوءِ الْخَطَلِ

اللَّهُمَّ وَ أَوْرِدْنِی حَوْضَ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ

وَ اسْقِنِی مِنْهُ مَشْرَبا رَوِیّا سَائِغا هَنِیئا

لا أَظْمَأُ بَعْدَهُوَ لا أُحَلَّأُ وِرْدَهُ وَ لا عَنْهُ أُذَادُ

وَ اجْعَلْهُ لِی خَیْرَ زَادٍ وَأَوْفَی مِیعَادٍ یَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ

اللَّهُمَّ وَ الْعَنْ جَبَابِرَةَالْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ

وَ بِحُقُوقِ َوْلِیَائِکَالْمُسْتَأْثِرِینَ

اللَّهُمَّ وَ اقْصِمْ دَعَائِمَهُمْ وَ أَهْلِکْ أَشْیَاعَهُم ْوَ عَامِلَهُمْ

وَ عَجِّلْ مَهَالِکَهُمْ وَ اسْلُبْهُمْ مَمَالِکَهُمْ

وَ ضَیِّقْعَلَیْهِمْ مَسَالِکَهُمْ وَ الْعَنْ مُسَاهِمَهُمْ وَ مُشَارِکَهُمْ

اللَّهُمَّ وَعَجِّلْ فَرَجَ أَوْلِیَائِکَ وَ ارْدُدْ عَلَیْهِمْ مَظَالِمَهُمْ وَ أَظْهِرْبِالْحَقِّ قَائِمَهُمْ

وَ اجْعَلْهُ لِدِینِکَ مُنْتَصِرا وَ بِأَمْرِکَ فِیأَعْدَائِکَ مُؤْتَمِرا

اللَّهُمَّ احْفُفْهُ بِمَلائِکَةِ النَّصْرِ وَ بِمَاأَلْقَیْتَ إِلَیْهِ مِنَ الْأَمْرِ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ

مُنْتَقِما لَکَ حَتَّیتَرْضَی وَ یَعُودَ دِینُکَ بِهِ

وَ عَلَی یَدَیْهِ جَدِیدا غَضّا وَ یَمْحَضَالْحَقَّ مَحْضا

وَ یَرْفِضَ الْبَاطِلَ رَفْضا

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلَی جَمِیعِ آبَائِهِ

وَ اجْعَلْنَا مِنْ صَحْبِهِ وَ أُسْرَتِهِ

وَ ابْعَثْنَا فِیکَرَّتِهِ حَتَّی نَکُونَ فِی زَمَانِهِ مِنْ أَعْوَانِهِ

اللَّهُمَّ أَدْرِکْبِنَا قِیَامَهُ وَ أَشْهِدْنَا أَیَّامَهُ

و صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَارْدُدْ إِلَیْنَا سَلامَهُ

وَ السَّلامُ عَلَیْهِ وَ رَحْمَةُاللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ

4- دیگر اعمال

غسل کردن و خواندن زیارت حضرت امام رضا (ع) است .

- در کتاب شریف «المراقبات» روایت است که حضرت امام علی بن موسی الرضا (ع) فرموده اند که در شب بیست و پنجم ماه ذى القعده حضرت ابراهیم (ع) و حضرت عیسى (ع) متولد شده اند .

- در این روز، حضرت محمّد رسول الله (ص)، به قصد حجة الوداع از مدینه با یکصد و چهار هزار یا یکصد و بیست و چهار هزار و حضرت فاطمه الزهراء (ع) و تمامى اهل بیت خود از راه شجره به شهر مکّه معظمه عزیمت نمودند .

- در این روز، در سال 200 هجری قمری، حضرت امام علی بن موسی الرضا (ع)، سفر تاریخی خود را از مدینه به سوی مرو (خراسان) آغاز می کنند .

- از روایات معتبر اینکه، حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) به اَمر خداوند عزّ و جلّ، در چنین روزی، قیام خواهند نمود، ان شاء الله تعالی (1) .

--------------------------

* نسی، یعنی ماهی را تبدیل کردن به ماه دیگر، و حکم ماه حرامی را در هر سه سال، ده روز به ماه متأخر انداختن، که بدعت زمان جاهلیت بود . ماه های حرام در نزد خداوند : محرم، رجب، ذی القعده، ذی الحجه است .

مردم عربستان : تقریباً یک ششم مردم عربستان، شهرنشین بودند که بیشتر در نواحی جنوب (یمن، عدن، و حضرموت) و در قسمت شمالی و شمال غربی (حیره و غسّان) به سرمی بردند و در حجاز هم سه شهر (مکّه، یثرب، و طائف) وجود داشت .

دیگر ساکنین عربستان، اعراب صحرانشین و بیابان گرد بودند و بطورکلی شهرنشینان عرب هم، خمیرمایه ی اخلاق و روحیات خود را از صحرانشینان و نظام قبیله ای گرفته بودند .

چهارماهی که خداوند آن را حرام اعلام کرده بود و در آیین حضرت ابراهیم (ع) و حضرت اسماعیل (ع)، برای اعرابِ عربستان وضع شده بود، ماه های : محرم - رجب – ذی القعده – ذی الحجه بود و اگر در این ماه ها، جنگی بین آنها رُخ می داد، به آن «حرب الفجار» می گفتند .

معمولاً، در ماه هایی که در آن جنگ حرام بود، بازارهای سنتی برگزار می شد و پرستشگاه ها، بخصوص کعبه، رونق می گرفت و جلسات شعرخوانی برگزار می شد و به قول معروف : «سیر و سیاحت و زیارت و تجارت، همگی در کنار هم بود .»

اما در محاسبه ی ایام ماه های حرام، که اغلب به مناسبت فصول مختلف سال خورشیدی، تغییراتی می کرد و گاه بازار تجارت آنها را کِساد می کرد، (بازار تجارت برای اعراب، یعنی شریان زندگی، با توجه به شرایط آب و هوایی عربستان، که رونق کشاورزی نداشت، و اعراب نیز از صنعت بی بهره بودند، و برای آنها فقط این تجارت بود که جریان زندگی و ادامه ی حیات آنها را رونق می داد)، به همین دلیل، اعراب، بدعتی در این ماه های حرام گذاشتند و آن اینکه به دلخواه خود، و بنا به مقتضیات زمان، جاهای ماه های حرام را تغییر می دادند، که به آن «نسی» می گویند (2) .

1- منابع این قسمت : شیعه نیوز / سایت تبیان / سایت حوزه 

2- منبع این قسمت : کتاب محمد خاتم پیغمبران (ص)، انتشارات حسینه ارشاد، بخشی از مقاله جهان در عصر بعثث

با دخل و تصرّف و ویرایش ... منیژه شهرابی