«و چون عیسی در ایام هیردویس پادشاه بیت لحم تولد یافت، مجوسی چند از مشرق به اور شلیم آمده، گفتند : کجاست آن مولود که پادشاه یهود است، زیرا ستاره ی او را در مشرق دیده ایم ... هیردویس پادشاه چون این بشنید مضطرب شد ... آنگاه مجوسیان را در خلوت خواست و وقت ظهور ستاره را از ایشان تحقیق کرد ... گفت بروید و از احوال آن طفل تفحص کنید ... و مرا خبر دهید ... آنها روانه شدند و ستاره ای را که در مشرق دیده بودند، پیش روی ایشان می رفت تا فوق آنجایی که طفل بود، رسید، ایستاد ... در خواب وحی بدیشان رسید که نزد هیردویس بازگشت نکنند ...»

                                                                             انجیل متی، 2،-1 تا 12

«ستاره ی بیت لحم» که در عهد جدید نام آن آمده و سه مرد مجوس را به محل تولد مسیح راهبه (راهبر) شد، برای قرن ها محققین را سرگردان کرد .

متی در انجیل خود، کدام پدیده را شرح می دهد ؟ کدام ستاره در شرق طلوع می کند و پیشاپیش مردان خردمند حرکت می کند ؟

«ستاره ای که در مشرق دیده بودند پیش روی ایشان می رفت تا فوق آن جایی که طفل بود، ایستاد ...»

یکی از نظرات شایع می گوید که هنگام ظهور مسیح، ستاره دنباله دار «هالی» در سرزمین مقدس دیده شده بود و همان ستاره توسط مجوسان به عنوان نشانه ظهور تلقی گردید، اما اعتراضات متعددی به این فرضیه صورت گرفته است .

اکنون مشخص شده که ستاره ی «هالی» یازده قرن قبل از مسیح، در بیت لحم ظهور کرده .

از طرفی ستاره بر فراز شهر ظاهر شده وهمه آن را دیدند، امّا چرا بر طبق نوشته متی، هیرودیس می بایست محل تولد طفل را جویا شود ؟

متی می گوید مجوسان از شرق آمده بودند و ستاره را دیدند و به هیرودیس گفتند وقتی دانستیم که پادشاهی ظهور خواهد کرد، حرکت کرده، ستاره ی او را در مشرق دیدیم، و البته ستاره ی «هالی» یا هر ستاره ی دیگر در جهت مشخصی حرکت نمی کرده که بعداً متوقف شود .

به هر صورت حضرت مسیح (ع) دقیقاً در عهد امپراتور روم و 4 سال قبل از تاریخی که همگان می پندارند، متولد شده است . در هیچ کجا ظهور ستاره ای در آن زمان ثبت نشده است .

نظریه ی دیگر درباره ی ستاره بیت لحم، آن است که شاید «سوپرنووا»ی درخشانی در کهکشان ها منفجر شده و نور آن برای چند ماه – حتی در طول روز – قابل رؤیت بوده، امّا دلیلی بر این مدعا در دست نیست .

اگر چنین حادثه ای روی می داد، نه فقط مورخین آن را ثبت می کردند، بلکه خود هیرودیس هم آن را می دید . رومی ها و چینی ها هم آن را به ثبت می رساندند .

نظریه ی قابل قبول آن است که مجوسان منجم محاسبه کردند که ستاره مشخصی در حال صعود است و از این رو ظهور مسیح (ع) را پیشگویی کرده اند .

طومارهای یافت شده در دریای سیاه، مجموعه ای از نوشته های باستانی که متعلق به گروه های مذهبی بود، که از آنها اطلاعات اندکی در دست است و اولین بار در غاری در شمال شرقی دریای سیاه در سال 1947 پیدا شد، این فرضیه را وسعت بخشید .

در میان بخشی از این نوشته ها، مدرکی است که «منطقه البروج» را نشان می دهد و همچنین تأثیر ستارگان بر روی تولد افراد .

طومارها، همچنین به معلم اخلاق و شاهزاده نورها، که بعضی از محققین آن را به «یحیی تعمید دهنده» و «مسیح» تفسیر کرده اند، اشاره دارد .

بنابراین احتمال دارد که منجمین از روی «زایچه ها» محاسبه کرده اند که مسیح ظهور خواهد کرد .

«کاردینال دانیلویکی» یکی از محققین «ژوزئیت» عقیده دارد که این ستاره یکی از ستارگان زایچه دوران مسیحایی بوده .

دانیلو به گفته مجوسان استناد می کند که «ما ستاره را در شرق دیدیم» و این اشاره دارد که ستاره ای ظهور خواهد کرد .

او می نویسد، در محافل یهودی یقین داشتند که مسیح ظهور خواهد کرد و محاسباتی صورت می گرفت تا بدانند او تحت کدام ستاره متولد خواهد شد . بنابراین همه در انتظار بودند به محض آنکه یکی از ترکیبات پیش بینی شده تجمع ستارگان که در زایچه پیش بینی شده بود، صورت گیرد، مسیح (ع) به جهان خواهد آمد ودر جستجوی محل تولد او بودند .

و شاید این همان زمانی بود که مجوسان در هنگام ملاقات خود با هیرودیس از آن نام می برند .

 کتاب جهان عجایب، نوشته : ریدرز دایجست بوک، ترجمه : ارغوان و شهکام جولائی، انتشارات جویا، تهران، 1374 (چاپ سوم)، صفحات 43 و 44 ... با ویرایش ... منیژه شهرابی