بازیگر پیشرو

در سال 1914 با شرکت «کی استون»، «چاپلین» سه فیلم بازی کرد و به موفقیت ‌های چشمگیری رسید . خود در زندگی‌نامه‌ اش چنین می ‌نویسد :

«من هیچ ایده‌ای درباره ی چهره‌ پردازی و لباسم نداشتم . لباسی که در فیلم اول داشتم را دوست نداشتم . در راه لباس‌ خانه به این نتیجه رسیدم که شلوار بگی گشاد بپوشم و کفش‌ های بزرگ و کلاهی خاص . می‌ خواستم همه چیز با هم در تضاد باشد . کتی تنگ و کلاهی کوچک و کفشی بزرگ . نمی‌دانستم باید پیر به نظر بیایم یا جوان ؟ امّا وقتی یاد حرف کارگردان افتادم که می‌ خواست کمی بزرگتر از آنچه هستم به نظر بیایم، پس یک سبیل اضافه کردم . نمی‌دانستم چه شخصیتی باید داشته باشم، امّا زمانی که لباس ‌ها را پوشیدم، خودِ لباس‌ها احساسی به من داد که شخصیت را دیدم . آغاز به شناختنش کردم و زمانی که به روی صحنه می ‌رفتم، کاملاً متولد شده بود .»

فیلم ‌های نخست به سبک «مک سنت» که کارگردان بود، از فضای کمدی جسمی و ژست‌ های اغراق شده، استفاده می ‌کرد . کم کم «چاپلین» برای این شرکت فیلمسازی کرد و به‌ عنوان کارگردان فیلم‌ های کوتاه بیش از34 فیلم ساخت . «چاپلین» مورد توجه بسیاری از فیلمسازان و نویسندگان قرار گرفت .

شخصیت «چاپلین» بیشتر به عنوان «آواره» شهرت یافت که در زبان ‌های مختلف دنیا مفهومی به مانند فردی ولگرد با رفتارهای پیچیده، امّا بزرگ منشانه داشت . در سال 1915، «چاپلین» با یک شرکت تازه قرارداد بست و مشغول ساخت فیلم ‌های بلندتری شد .

در سال 1916، شرکت فیلم «موچوال»، مبلغ 670 هزار دلار با «چاپلین» قرارداد بست و در مدّت 18 ماه وی 12 فیلم بلند کمدی برای آنها ساخت که در این نوع از ویژگی ممتازی در تاریخ سینما برخوردار بودند . در واقع تمام فیلم ‌های که در این شرکت ساخته شد، به یک اثر کلاسیک سینمای کمدی تبدیل شدند .

در پایان این سال‌ ها، آمریکا وارد جنگ جهانی شد و «چاپلین» دوره ی جدیدی از سینمای خود را با دوستانش آغاز کرد . «چاپلین» از سال 1918 در استودیوی خود مشغول به کار شد . تمام فیلم‌ های پیشین، دوباره ویرایش و کات شدند و در سال ‌های مختلف، موسیقی و تدوین جدید صورت گرفت .

شیوه فیلمسازی

«چاپلین» همیشه بسیار اشاره ‌وار در مورد روش‌ های فیلمسازی خود سخن می‌ گفت، اگر غیر از این عمل می ‌کرد، مانند این بود که یک شعبده ‌باز، حقه ‌های خود را افشاء کند . در واقع تا قبل از ساخت فیلم‌ های صدادار، مانند «دیکتاتور بزرگ» در سال 1940، او هیچ وقت یک فیلم‌ نامه ی کامل از ساخت فیلم در اختیار نداشته‌ است .

روش «چاپلین» این گونه بود که طرحی در ذهنش پرورانده می ‌شد و بر اساس آنچه ارائه می ‌کرد با او قرارداد بسته می ‌شد و در این مسیر او می‌ توانست آزادانه بنویسد و خود کارگردان فیلم خود باشد . بعد «چاپلین»، گروه همکاری خود را تشکیل می ‌داد و محیط داستان و شخصیت‌ های آن را می ‌ساخت و تقریباً در طول فیلم بود که ابتکارها و ظرافت‌ های داستان به ذهنش می‌ رسید و آنها را به طرح خود اضافه می ‌کرد . گاهی با قسمت ‌هایی از فیلم که قبلاً پذیرفته شده بود، مخالفت می ‌شد یا در روایت داستان ضرورتی ایجاد می ‌شد و «چاپلین» مجبور می‌ شد قسمت ‌هایی را که قبلاً فیلم‌برداری کرده را تکرار کند؛ مگر قسمت‌ هایی که با کل مجموعه داستان در تناقض بود .

روش فیلمسازی یکتای «چاپلین»، تنها پس از مرگش شناخته شد، زمانی که صحنه‌ های بریده شده ی فیلم‌ ها و خروجی‌ های نهایی آنها به وسیله گروه بریتانیایی «مستند چاپلین ناشناخته» در سال 1983 بررسی شد .

معرفی چند فیلم  

1- فیلم دیکتاتور بزرگ

«دیکتاتور بزرگ»، نخستین فیلم کاملاً ناطق «چاپلین» بود که در اوضاع نابسامان جهانی در دهه چهل میلادی، اثری ضدّ «نازی» بود . این فیلم در مورد دیکتاتوری اروپایی و در واقع تاریخچه زندگی «آدنوید هینکل»، دیکتاتور کشور خیالی «تامانیا» است که دست به کشتار یهودی ‌ها می ‌زند و اروپا را درگیر جنگ می ‌کند . برخی این فیلم را نپسندیدند و برخی جنبه سیاسی آن را جدّی و برخی آن را به قدر کافی جدّی نگرفتند . با این حال این فیلم از نظر تجاری، محبوبیت فراوانی پیدا کرد و «چاپلین» را همچنان به عنوان یک ستاره در اوج نگاه داشت .

2- فیلم عصر جدید

موضوع فیلم «عصر جدید»، در مورد کارگرانی است که از آنها زیاد کار می ‌کِشند و در فکر افزایش ساعت کاری آنان است، ولی با تعطیل شدن کارخانه ‌ها، بیکاران زیادی در شهر هستند که برای گذراندن زندگی خود مجبور به دزدی می ‌شوند . این فیلم یکی از زیباترین فیلم ‌های «چارلی چاپلین» است .

3- فیلم جویندگان طلا

«چارلی چاپلین»، فیلم «جویندگان طلا» را در مورد رنج‌ های کسانی ساخت که در آن زمان به دنبال «طلا» در معادن بودند . «چارلیِ فقیر» در این فیلم برای برگزار کردن یک مهمانی شام به خاطر دختر مورد علاقه‌ ی خود و دوستان او دچار مشکلات بی‌ شماری شد . هیچ یک از مهمان‌ ها نمی‌آیند ‌. نقطه اوج فیلم، «رقص نان ‌های استوانه‌ای»، توسط «چاپلین» است که در آن نبوغ فوق‌ العاده‌اش را به ‌نمایش درمی‌آورد . نقطه اوج دیگر فیلم، «پختن و خوردن یک چکمه» توسط «چارلی چاپلین» است .

 منبع : سایت ویکی پدیا ... با دخل و تصرّف و ویرایش ... منیژه شهرابی