«شیخ الاسلام احمد ابن ابوالحسن جامی نامقی ترشیزی»، معروف به «شیخ احمد جام»، در سال 440 ه. ق. در روستای «نامق» (ترشیز – کاشمر) به دنیا آمد و در سال 536 ه. ق. در «معد آباد جام» (تربت جام) درگذشت .

«شیخ احمد جام»، معروف به «ابونصر احمد ژنده پیل»، یا بطور خلاصه «ژنده پیل»، از عارفان و صوفیان به نام دوره سلجوقی (قرن ششم) بود .

زندگی‌نامه

نیاکان «شیخ احمد جام» از نوادگان «جریر بن عبدالله« [از صحابه حضرت محمّد مصطفی رسول الله (ص)] بودند . در جوانی به «شیخ احمد»، تحولی روحی دست داد و به عرفان روی آورد و 18 سال از مردم کناره گرفت و در ارتفاعات «نامق» و کوهستان «بزد» گوشه گرفت و به مطالعه در قرآن کریم و تفاسیر و تحقیق در حال عُرفا پرداخت .

در 40 سالگی به تعلیم و ارشاد و گفتار و نگارش رساله و کتاب پرداخت . سفرهایی به نقاط مختلف کرد و در این سفرها بود که نفوذی در طبقات مختلف به وجود آورد و مردمانی به گِرد او آمدند .

آرامگاه «شیخ احمد جام» با قدمتی نزدیک به 800 سال در شهرستان «تربت جام»، در استان خراسان رضوی، در تاریخ 15 دی ماه سال 1310 با شماره ثبت 174 به عنوان یکی از آثار ملّی ایران به ثبت رسیده است .

قبر «شیخ احمد جام» در هوای آزاد در جلوی ایوان مسجد قرار دارد . بر روی قبر، نمادی سنگی به ارتفاع حدود 2 متر با حکاکی های زیبا قرار داده شده است . روی قبر «شیخ احمد»، هیچ سنگی قرار داده نشده و تنها یک درخت پسته کنار آن کاشته شده است .

آثار

آثار «شیخ احمد جام» (ژنده پیل)، به زبان فارسی هستند و شامل یک رساله، شش کتاب به نثر و یک دیوان شعر می باشد :

- رساله سمرقندیه

- انس‌التائبین

- مفتاح‌النجات

- روضةالمذنبین و جنةالمشتاقین

- کنوزالحکمة

- سراج‌السائرین

- بحارالحقیقة

- دیوان شعر احمد جام

منبع : ویکی پدیا ... با دخل و تصرف و ویرایش ... منیژه شهرابی