سلام من به خدایی که در این نزدیکی است ...

زن تنهای تنها بود و هیچکس را نداشت . در پارک نشسته بود و منتظر دوست همیشگی اش بود که بیاید و با هم درددل بکنند . با اینکه حرف های دوستش او را می آزرد، پیش خود فکر می کرد از تنهایی و بی هم زبونی که بهتر است .

دوستش آمد و دوباره شروع کرد به گفتنِِ «دیشب نوه هام اومده بودند پیشم، برام هدیه خریده بودند ...» دوستش گفت و گفت و گفت ...

زن دلش شکست و بلند شد به خانه رفت . در و دیوار خانه به دلش چنگ می زدند، حسرتِ اینکه یکی بیاد درِ خونه َشو بزنه به دلش مونده بود .

ناگاه در زدند، زن خوشحال در را باز کرد، خدا را دید که به دیدنش آمده بود !

منیژه شهرابی