بسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ 

«فَکُلاًّ أَخَذْنَا بِذَنبِهِ فَمِنْهُم مَّنْ أَرْسلْنَا عَلَیْهِ حَاصِباً وَ مِنْهُم مَّنْ أَخَذَتْهُ الصیْحَةُ وَ مِنْهُم مَّنْ خَسفْنَا بِهِ الاَرْض وَ مِنْهُم مَّنْ أَغْرَقْنَا وَ مَا کانَ اللَّهُ لِیَظلِمَهُمْ وَ لَکِن کانُوا أَنفُسهُمْ یَظلِمُونَ» 

 «پس ما هر یک از این اُمت ها را به گناهشان بگرفتیم، بعضى از آنان را با سنگریزه و بعضى را با صیحه بگرفتیم، بعضى دیگر را در زمین فرو بردیم و بعضى را غرق کردیم و خداوند هرگز به ایشان ظلم نمى کرد و لیکن خودشان به خود ظلم کردند .»

قرآن کریم / سوره عنکبوت / آیه 40

 منیژه شهرابی