گوسفند و گرگ

 

شاعران نامی ایران زمین، در اغلب موضوعاتی که در اطرافشان می گذشت، اشعاری سرودند، از جمله در مورد «گرگ و گوسفند» :

 

سعدی شیرازی

 

عاقبت گرگ زاده گرگ شود

گرچه با آدمیان بزرگ شود

 

====

 

در برابر چو گوسفند سلیم

در قفا، همچو گرگ مردم خوار

 

====

 

سرِ گرگ باید هم اول بُرید

نه چون گوسفندان مردم دَرید

 

====

 

گرگِ گرسنه چو گوشت یافت، نپرسد

کاین شتر صالح است، یا خر دجّال

 

====

 

نیاید به نزدیک دانا پسند

شبان خفته و گرگ در گوسفند

 

====

 

یکی بچه گرگ می پَرورید

چو پرورده شد، خواجه را بَر درید

 

====

 

ترّحم بر پلنگ تیز دندان

ستم کاری بُوَد بر گوسفندان

 

منوچهری دامغانی

 

اَبله آن گرگی که او نخجیر با شیر افکند

اَحمق آن صعوه که او پرواز با عنقا کند

 

ناشناس

 

اگر زمانه به گرگی دهد زمام امور

بر او ز بهر سلامت سلام باید کرد

 

ابن یمین

 

شبان بره آن به که دارد نگاه

از آن سگ که با گرگ شد آشنا

 

سنایی غزنوی

 

گرگ را با میش کردن قهرمان، باشد زِ جهل

گربه را با پیه کردن پاسبان، باشد خطا

 

رودکی سمرقندی

 

گرگ را کِی رسد صلابت شیر

باز را کِی رسد نهیب شخیش

 

پروین اعتصامی

 

ما را به رخت و چوب شبانی فریفته است

این گرگ سال هاست که با گله آشناست

 

ناشناس

 

گر گرگ مرا شیر دهد، میش من است

بیگانه اگر وفا کند، خویش من است

 

قآانی شیرازی

 

نگفتم زلف تو دزد است، از کیدش مباش ایمن

به مرگ گله راضی شو، چو گرگی را شبان کردی

 

فردوسی طوسی

 

یکی گرگ، در وی بسان نهنگ

بدرد دل شیر و چرم پلنگ

 

====

 

دگر سو سرخس و بیابان به پیش

گله گشته بر دشت و آهو و میش

 

====

 

بزرگان به بازی به باغ آمدند

همه میش و آهو به راغ آمدند

 

====

 

سر پشه و مور تا شیر و گرگ

رها نیست از چنگ و منقار مرگ

 

 

تهیه و تنظیم : منیژه شهرابی