بسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ 

«صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نحْنُ لَهُ عَبِدُونَ»

«بگوئید ما رنگ خدائى به خود مى ‏گیریم وچه رنگى بهتراز رنگ خداست وما تنها او را عبادت میکنیم .»

قرآن کریم / سوره بقره / آیه 138

در مورد ترجمه آیه 138 سوره بقره در قرآن کریم، مترجمان مختلف در زبان فارسی، بدین شرح ترجمه کرده اند :

«رنگ خدا و کیست نکوتر از خدا در رنگ ؟» (مرحوم کاظم معزّی)

«رنگ کردنی از خدا و کیست نکوتر از خدا در رنگ کردن ؟» (ترجمه هفت تن از علمای قم)

«رنگ آمیزی خداست (که به ما رنگ فطرت ایمان و توحید بخشیده) رنگی خوشتر از ایمان به خدا نیست .» (مرحوم الهی قمشه ای)

«(برگزینید) رنگ خدای را، و که نیکوتر است از خدای به رنگ ؟» (دکتر ابوالقاسم امامی)

«(این است) نگارگری الهی و کیست خوش نگارتر از خدا ؟» (دکتر فولاد وند)

«این نگارگری الهی است، و چه کسی خوش نگارتر از خدا ؟» (استاد خرمشاهی)

اما اگر «صبغه» را در ظرف زمانی و مکانی خود قرار دهیم، به معنای متفاوت، اما روشن تری دست خواهیم یافت . به فرموده مرحوم دکتر حدیدی در «لسان العرب»، «صبغ» نخست به معنی «درآب فرو بردن» و «تطهیر کردن» بوده و «رنگ کردن»، معنی ثانوی آن است؛ از این رو اعراب مسیحی به گفته «صاحب لسان العرب»، «غسل تعمید» را «صبغ» یا «صبغه» می گفتند .

کتاب داستان پیامبران در تورات، تلمود، انجیل و قرآن و بازتاب آن در ادبیات فارسی، نوشته حمید یزدان پرست، انتشارات اطلاعات، تهران، 1384، ص 1050

منیژه شهرابی