حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام)، این سخن را هنگام به خاک سپردن سروز زنان عالَم، حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) بیان کرد . گویا در کنار قبر حضرت محمّد مصطفی رسول الله (صلی الله علیه و آله) با ایشان راز می گفت . |
سلام برتو ای رسول الله (صلی الله علیه و آله)، سلام من و دخترت که اکنون در کنار تو آمده، و به سرعت به تو پیوسته است .
ای رسول الله (صلی الله علیه و آله) ! بر مرگ دخت برگزیده ی تو شکیبایی ام اندک شده، و طاقت و توانم از دست رفته، ولی مرا که غم بزرگِ جدایی تو را دیده ام و رنج مصیبت تو را کِشیده ام، جای شکیبایی است؛ زیرا من با دست خود تو را در بستر قبر خواباندم، و سَرت بَر سینه ی من بود که جان به جان آفرین تسلیم کردی، پس ما از خداییم و به خدا بازمی گردیم . انّا لله و انّا الیه راجعون
آن امانت [که نزدِ من سپرده بودی] بازگردانده شد، و آن روحِ گروگان در بدن گرفته شد، امّا از این پس، اندوهِ من همیشگی است، و شبم با بیداری می گذرد، تا زمانی که خداوند، همان جایگاه را که تو در آن اقامت کرده ای، برای من برگزیند .
نهج البلاغه، ترجمه علی شیروانی، مؤسسه انتشارات دارالعلم، چاپ چهارم، 1384، ص 382
تهیه و تنظیم ... منیژه شهرابی