بسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

«إِنَّا أَعْطیْنَک الْکَوْثَرَ»

«محققاً ما به تو خیرکثیر (فاطمه زهرا سلام الله علیها) را دادیم .»

«فَصلّ‏ِ لِرَبِّک وَ انحَرْ»

«پس به شکرانه‏ اش براى پروردگارت نماز بخوان و قربانى کن .»

«إِنَّ شانِئَک هُوَ الأَبْترُ»

«و بدان که محققاً شماتت ‏گوى و دشمن تو، اَبتر و بلاعقب است .»

قرآن کریم / سوره کوثر / آیات 1 الی آخر

اکنون تمامی عرشیان در شور و حال هستند و در آسمان ها جشنِ بزرگی برپاست، که خداوند بزرگوار، حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)، را به حضرت محمّد مصطفی رسول الله (صلی الله علیه و آله) عنایت فرمود و دیدگانش را به نور زهرایش، روشن نمود .

در سال پنجم بعثث (سال 605 میلادی)، خداوند عزّ و جلّ اراده فرمود تا به برگزیده ترین برگزیده هایش، حضرت محمّد مصطفی رسول الله (صلی الله علیه و آله)، و حضرت خدیجه کبرا (سلام الله علیها)، هدیه ای بهشتی و گران بها، به نام «فاطمه» عطاء بفرماید تا ابدالدهر، و تا دنیا دنیاست، آبروی همه پیروانش، در دو عالم باشد .

دختری که نسل پاک حضرت محمّد رسول الله (صلّی الله علیه و آله) از طریق این «دُردانه ی دو عالم» تکثیر گردد . برای دریافت این هدیه الهی، مقدمانی لازم بود، لذا از جانب حضرت حقّ، دستورات لازم برای آمادگی حضرت محمّد مصطفی رسول الله (صلّی الله علیه و آله) و حضرت خدیجه کبری (سلام الله علیها) داده شد و سپس حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) در بیستم جمادی الثانی سال پنجم بعثث، در سرزمین توحید، «مکّه معظمه» متولد شد و جهانیان را به نورِ وجود خود منوّر ساخت .

فاطمه زهرا (سلام الله علیها)، دختری بود به «سیمای خاکیان»، ولی برتر از افلاکیان، چرا که خلقتش از «نور» بود و بوی بهشت از او به مشام می رسید .

از حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام)، روایت شده که : حضرت فاطمه (سلام الله علیها)، 9 نام دارد که عبارت است از : «فاطمه»، «صدیقه»، «مبارکه»، «طاهره»، «ذکیه»، «راضیه»، «مرضیه»، «محدثه» و «زهرا» .

حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)، نام های بسیاری دارد که هرکدام دارای معانی و مفاهیم اعلی و ملکوتی است، مانند : «سیده النساء»، «بتول»، «صدّیقه کبری»، ...

کنیه های حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) بدین شرح است : اُمّ الحسن»، «اُمّ الحسین»، «اُمّ الائمه»، «اُمّ ابیها»، ...

در احادیث اهل تشیع و اهل تسنن، حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)، به عنوان «سیده النساء العالمین»، یعنی «سَرور زنان دو عالم» نامیده شده است .

«فاطمه»، وصفی است از مصدر «فطم»، و «فطم» در لغت عرب به معنی «بُریدن»، «قطع کردن»، و «جدا شدن» آمده و این صیغه که بر وزن فاعل، معنی مفعولی می دهد، به معنی «بُریده» و «جدا شده» است .

تهیه و تنظیم ... منیژه شهرابی