بسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

«وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الانسنَ مِن سلَلَةٍ مِّن طِینٍ»

«و همانا ما آدمیان را از خلاصه‏اى از گِل آفریدیم .»

«ثمَّ جَعَلْنَهُ نُطفَةً فى قَرَارٍ مَّکِینٍ»

«پس آنگاه او را نطفه‏اى کردیم، در قرارگاهى محفوظ قرارش دادیم .»

«ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضغَةَ عِظماً فَکَسوْنَا الْعِظمَ لحَْماً ثُمَّ أَنشأْنَهُ خَلْقاً ءَاخَرَ فَتَبَارَک اللَّهُ أَحْسنُ الخَْلِقِینَ»

«آنگاه، نطفه را، علقه، و علقه را، مضغه (چیزى شبیه به گوشت جویده) کردیم و سپس آن مضغه را، استخوان کردیم، پس بر آن استخوان ها، گوشتى پوشاندیم، پس از آن خلقتى دیگرش کردیم، پس آفرین بر خدا که بهترین آفرینندگان است .»

قرآن کریم / سوره مؤمنون / آیات 12 الی 14

چگونگی آفرینش انسان

حضرت امیرالمؤمنین امام علی (علیه السلام) می فرماید :

[پس از آفرینش آسمان ها و زمین، و فرشتگان]، خدای پاک، از قسمت های گوناگون زمینِ سخت و نرم، و خاک شور و شیرین، مقداری «خاک» فراهم آورد، و آب بَر آن زد تا خالص [و پاکیزه] شد، و آن را با رطوبت درآمیخت تا چسبناک گردید . آنگاه از آن [گِل چسبناک] صورتی دارای اعضاء و جوارح، و پیوستگی ها و گسستگی ها بیافرید .

[سپس] آن را جامد نمود تا [اجزایش از هم] جدا نشود، و محکم و نَرم کرد تا «گِل» خشک گردد، [و آن را] تا زمانی معلوم و سرانجامی معیّن [به حال خود واگذارد] . آنگاه از «روحِ خود» در آن [گِل خشک] دَمید، پس به صورتِ انسانی درآمد با قوای ادراکی که آن را به کار اندازد، و اندیشه هایی که به وسیله ی آن [در اشیاء] تصرف کند، و اعضایی که در خدمت خود قرار دهد، و ابزاری [مانند دست و پا] که به حرکت درآورد، و شناختی که با آن حقّ را از باطل جدا سازد، و مزه ها و بوها و رنگ ها و جنس های گوناگون را بازشناسد . او را آمیخته ای ساخت از رنگ های گوناگون، و مواد موافق، و نیروهای متضاد، و اخلاط متفاوتِ : «گرمی»، «سردی»، «تَری»، و «خشکی» .

نهج البلاغه، ترجمه علی شیروانی، مؤسسه انتشارات دارالعلم، چاپ چهارم، 1384، ص 38 و 39

تهیه و تنظیم ... منیژه شهرابی