اخیراً مطلبی در «وب» گذاشتم به نام « نگذار دوستانت بگویند افسانه است یا واقعیت ؟!!»، که در آن از کودک 8 ساله ای از اقوام یاد کردم، بعد قضیه را برایش تعریف کردم و از او اجازه گرفتم که نامش را در وبم بنویسم، ایشان، پسرِ خواهرزاده ام است به نام «آریان» که بنا به قولِ خودش 25 بهمن 91 واردِ 9 سالگی شده است و نام مادرش «بنفشه» و نام مادر بزرگش که خواهر بزرگم است، «مهربانو» می باشد . تقریباً 3 هفته ی گذشته، یک شب در خانه اشان بودم، ایشان تکلیفش را انجام داد، برنامه ی فردا را در کیفش گذاشت و سپس لباس هایش را آماده کرد . نکته ای که من را به حیرت انداخت، این بود که پیراهنش را هم خودش اتو کرد !

حالا این را داشته باشید، برویم سراغِ پسردایی آریان، یعنی «محمّد پرهام»، که 5 آبان امسال، 4 ساله        می شود، ایشان هروقت مادرش، صورتش را می شوید، وضو هم می گیرد و مسح می کشد . در ضمن وقتی می خواهد «شیر» بخورد، با زبانِ شیرینِ کودکانه اش «بسم الله الرحمن الرحیم» می گوید . اخیراً مادرش برایمان تعریف کرد که یک نیمه شب، گرسنه اش می شود و خواب آلود هم بوده، وقتی شیشه ی شیر را به طرف دهانش می بَرَد، شیشه را با دستش نگه می دارد و با چشم های خواب آلود، ابتدا «بسم الله الرحمن الرحیم» می گوید و سپس شیرش را می خورد !

حال که صحبت از نوه های خواهرم شد، خواهر دیگرم به نام «ماه بانو» که نوه ای 5 ساله به نام «محمّد پارسا» دارد، هفته ی گذشته داشتم باهاش بازی می کردم .

در حین بازی به من گفت : «خاله منیژه، بادکنک را خیلی بالا بزن .»

من هم گفتم : «صبر کن، الان اونقدر بالا می زنم تا بره به آسمون هفتم !»

بلافاصله با زبانِ شیرینِ کودکانه اش گفت : «خاله، آسمون هفتم ننداز، اونجا می خوره به شیشه ی خونه ی خدا و خدا باد کنکم رو پاره می کنه !»

حالا بگذریم که من حالم یه طوری شد، امّا سریع جواب دادم : «پارسا جون، خدا خیلی مهربونِ، بادکنک تو پاره نمی کنه که هیچ، تازه چند تا باد کنک رنگارنگ دیگه از اون بالا برات می فرسته .»

پارسا دوباره پرسید : «خاله منیژه، یعنی خدا منو دوست داره ؟!»

گفتم : «بله که دوستت داره عزیزم !»

پارسا با خوشحالی گفت : «آخ جون، خدا منو خیلی دوست داره !» و بعد رفت برای مادرش تعریف کرد .

حالا به شما دوستان عزیزم می گویم، راستی بچه ها چقدر پاک و معصوم هستند و این ما هستیم که بلد نیستیم آنها را چگونه تربیت بکنیم .

منیژه شهرابی