گرگ پیر

شاعر : فریدون مشیری

گفت دانایی که : گرگی خیره سَر

                   هست پنهان در نهاد این بشر

لا جَرَم، جاری است پیکاری سترگ

                   روز و شب، ما بین این انسان و گرگ

زور بازو، چاره ی این گرگ نیست

                   صاحب اندیشه داند چاره چیست

ای بسا انسان رنجور پریش

                   سخت پیچیده گلوی گرگ خویش

وی بسا زور آفرین مرد دلیر

                   هست در چنگالِ گرگ خود اسیر

هر که گرگش را دراندازد به خاک

                   رفته رفته می شود انسانِ پاک

وآنکه با گرگش مدارا می کند

                   خلق و خوی گرگ، پیدا می کند

در جوانی جان گرگت را بگیر

                   وای اگر این گرگ گردد با تو پیر

روز پیری، گر که باشی هم چو شیر

                   ناتوانی در مصافِ گرگ پیر

مردمان گر یکدگر را می دَرَند

                   گرگ هاشان رهنما و رهبرند

اینکه انسان هست این سان دردمند

                   گرگ ها فرمانروایی می کنند

و آن ستمکاران که با هم محرم اَند

                   گرگ هاشان آشنایانِ هم اَند

گرگ ها همراه و انسان ها غریب

                   با که باید گفت این حالِ عجیب ؟!!

زندگی نامه ی شاعر

«فریدون مشیری»، شاعر معاصر ایرانی، در 30 شهریورماه 1305 در «تهران» به دنیا آمد . او شعر گفتن را از همان نوجوانی (15 سالگی) شروع کرد و اوّلین مجموعه ی شعرش با نام «تشنه طوفان» در 28 سالگی اش (سال 1334) به چاپ رسید .

معروف ترین اثرِ وی، شعر «کوچه» نام دارد که در اردیبهشت 1339 در مجله «روشنفکر» چاپ شد . این شعر از زیباترین و عاشقانه ترین شعرِ نو زبان فارسی است .

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

همه تن چشم شدم، خیره به دنبال تو گشتم

شوقِ دیدار تو لبریز شد از جام وجودم

شدم آن عاشق دیوانه که بودم !

در نهانخانه ی جانم، گل یاد تو درخشید

باغ صد خاطره خندید،

                    عطر صد خاطره پیچید

سرانجام «فریدون مشیری» در بامداد روز جمعه، 3 آبان ماه 1379 در سن 74 سالگی در «تهران» درگذشت و در قطعه ی هنرمندان بهشت زهرا (سلام الله علیها) به خاک سپرده شد .

تهیه و تنظیم : منیژه شهرابی