آبِ پاک !

«آب»، یکی از مواد مایع و فراوان ترین ماده ی مرکب بر روی سطح کره ی زمین و بسترِ اوّلیه

حیات به شکلی که امروز می شناسیم . بیش از 70% سطح کره زمین را آب پوشانده است

 (نزدیک به 360 میلیون از 510 کیلومتر مربع، با وجود این تنها 2% از آب های کره زمین قابل

شُرب است و باقی آن به علّت محلول بودن انواع نمک ها، خصوصاً نمک طعام غیر قابل

استفاده است . از این 2% آب شیرین هم، بیش از 90% به صورت منجمد در دو قطب زمین و

دور از دسترس بشر واقع شده است .

فرمول شیمیایی آب، H  ₂O   است . موکلول آب از دو اتم «هیدروژن» و یک اتم «اکسیژن»

تشکیل شده است که با پیوند های کووالانس به هم متصل شده اند . اتم های هیدروژن دارای

بارِ مثبت هستند و با زاویه ی نزدیک به 105 درجه در اطراف اتم اکسیژن قرار گرفته اند که

این موضوع باعث قطبی شدن پیوندهای مولکول آب شده است .

آب باران

در آیه ی 48 سوره فرقان، آب باران، به «آب طهور« تعبیر شده است . واژه ی طهور و طهارت

(به معنی مصدری)، یعنی «پاکی از نجاست است»، یا پاکی از چرک، پلیدی، بوی بد، عرق،

گندیدگی، و مواردی از این قبیل می باشد . «طهور»، به معنی فاعلی و وصفی، یعنی : چیزی که

موارد مزبور را ندارد، یا آنها را برطرف می کند .

چرا آب باران را «آب طهور» نامیده شده است ؟ به این دلیل که اگر آب های زمین در روند

تبخیر شدن و به جوّ رفتن و ابر شدن و باریدن، نمی بودند، آب های زمین می گندید، زیرا در

هر لحظه میلیون ها جانور در آنها متولد می شود و می میرد .

در سال، حدوداً 380 هزار کیلومتر مکعب آب از سطح آب ها و خشکی ها تبخیر می شود .

تهیه و تنظیم : منیژه شهرابی