آیین «طشت ‌گذاری» یکی از قدیمی ‌ترین سنت ها و مناسک ایرانی است که جمع کثیری از مردم آذری زبان ایران، با این آیین به پیشواز عزاداری های محرّم می ‌روند؛ آیینی که به وسعت «فرات» و «آب» و به یاد لبانِ تشنه حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و یاران با وفایش است .

در کتاب «فرهنگ عاشورا» اثر «جواد محدثی»، در توضیح این سنّت آمده است : این سنت، با الهام از اقدام سالار شهیدان و یادآور رفتار جوانمردانه حضرت اباعبدالله الحسین(ع) است؛ بر اساس روایت ها، در روز 27ذی الحجّه، آب مَشک ها را در طشت ها ریخته و لشکر حُر و اسبان سپاه او را سیراب می‌ کنند .

واقعه کربلا و بسته شدن «فرات» به روی حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و یارانشان و ایثارگری های سقای کربلا دشت کربلا، حضرت ابوالفضل العباس (ع)، برای رساندن آب به تشنگان و حماسه آفرینی یارانی که با لبانی تشنه، شهد شهادت را نوشیدند، به یقین قداست و جایگاه والای «آب» را در فرهنگ شیعیان و به خصوص ایرانیان که از دیرباز نیز از جایگاه خاص و معنوی برخوردار بوده، عمق و وسعت بسیاری بخشیده است تا جایی که انعکاس این امر را در فرهنگ مردم و به خصوص در شکل گیری آداب و رسوم و آیین ها شاهد هستیم .

بعد از قرار گرفتن طشت ها در سکوهای مخصوص و در میان حُزن و اندوه حاضران، دعای مخصوص خوانده می شود و از آب تشت به عنوان تبرک، اکثریت حاضران و عزاداران استفاده می ‌کنند .

به نقل از سایت خبرگزاری مهر / با تلخیص و ویرایش ... منیژه شهرابی