مدیر وبلاگ

هر شب تنهایی

آمار واطلاعات

بازدید امروز : 225
بازدید دیروز : 44
کل بازدید : 642398
کل یادداشتها ها : 528

خبر مایه

بسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

«فَلَمَّا فَصلَ طالُوت بِالْجُنُودِ قَالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِیکم بِنَهَرٍ فَمَن شرِب مِنْهُ فَلَیْس مِنى وَ مَن لَّمْ یَطعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنى إِلا مَنِ اغْتَرَف غُرْفَةَ بِیَدِهِ فَشرِبُوا مِنْهُ إِلا قَلِیلاً مِّنْهُمْ فَلَمَّا جَاوَزَهُ هُوَ وَ الَّذِینَ ءَامَنُوا مَعَهُ قَالُوا لا طاقَةَ لَنَا الْیَوْمَ بِجَالُوت وَ جُنُودِهِ قَالَ الَّذِینَ یَظنُّونَ أَنَّهُم مُّلَقُوا اللَّهِ کم مِّن فِئَةٍ قَلِیلَةٍ غَلَبَت فِئَةً کثِیرَةَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ اللَّهُ مَعَ الصبرِینَ»

«و همین که طالوت، سپاهیان را بیرون بُرد، گفت : خدا شما را با نهرى امتحان کند، هرکه ازآن بنوشد از من نیست و هرکس ازآن ننوشد، از من است، مگرآن کس که با مُشت خود کفى بردارد و لبى تر کند، و ازآن همه لشگربه جزء اندکى، همه نوشیدند و همین که او با کسانى که ایمان داشتند، از شهر بگذشت، گفتند : امروز ما را طاقت جالوت و سپاهیان وى نیست . آنها که یقین داشتند به پیشگاه پروردگار خویش مى‏ روند، گفتند : چه بسیارشده که گروهى اندک به خواست خدا برگروهى بسیار غلبه کرده‏اند و خدا پشتیبان صابران است .»

«وَ لَمَّا بَرَزُوا لِجَالُوت وَ جُنُودِهِ قَالُوا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صبراً وَ ثَبِّت أَقْدَامَنَا وَ انصرْنَا عَلى الْقَوْمِ الْکفِرِینَ»

«و چون با جالوت و سپاهیانش روبرو شدند، گفتند : پروردگارا صبرى به ما دِه و قدمهایمان را استوار ساز و برگروه کافران پیروزمان کن .» [الهی آمین]

قرآن کریم / سوره بقره / آیات 249 و 250

به روایت حضرت امام محمّد باقر (ع)، تعداد سپاهیان حضرت اباعبدالله الحسین (ع)، 45 نفر، سواره نظام و 100 نفر، پیاده بود، و در مقابل لشکر «عمر بن سعد» با حدود 30 هزار نفر، قرار داشت .

از همان صبح «عاشورا» نبرد حق و باطل آغاز شد و تا ظهر «عاشورا» شماری زیادی از یاران و اصحاب حضرت اباعبدالله الحسین (ع)، به شهادت رسیدند .

حضرت اباعبدالله الحسین، «زهیر بن قین» را به فرماندهی جناح راست و «حبیب بن مظاهر» را به فرماندهی جناح چپ گماشت، و میانه سپاه را نیز به برادرِ بزرگوارش حضرت ابوالفضل العباس سپرد .

بنا بر نقل «سید بن طاووس»، در کتاب «لُهوف»، صبح «عاشورا»، ابتدا، حضرت اباعبدالله الحسین (ع)، «بریر بن خضیر» از زاهدان نامدار «کوفه»، را جهت موعظه جانب لشکر «عمر بن سعد» فرستاد، ولی آنان اعتنا نکردند؛ سپس خود حضرت اباعبدالله الحسین (ع) به نزد آنان رفت تا اتمام حجت کند .

حضرت اباعبدالله الحسین (ع) فرمود : مرا بین دو چیز مخیّر کرده اند، یا بجنگم و یا ذلّت پذیرم و با «یزید بن معاویه» بیعت کنم، ولی ذلّت از خاندان ما دور است، لذا با شما می جنگم .

سپس، سپاه «عمر بن سعد»، جنگ را آغاز کرد، این حمله با تیراندازی «عمر بن سعد» به طرف اردوگاه حضرت اباعبدالله الحسین تشنه لب (ع) ‏آغاز شد . «شمر بن ذی الجوشن»، هم به نیروهای خود دستور داد که حمله‌ای ‏گروهی بکنند و سپاه حضرت اباعبدالله الحسین تشنه لب (ع)‏ را نابود کنند .

همه گُردان ‌های سپاه «کوفه» در این حمله شرکت داشتند . یاران حضرت اباعبدالله الحسین تشنه لب (ع) هم در مقابل این هجوم تلاش کردند که از خود دفاع کنند و نیمی از یاران‏ ایشان، (غیر از بنی هاشم) در این حمله نخست کشته شدند . شمار شهدای این حمله را 41 نفر گفته ‌اند .

عدّه ای از شهدای حمله اول عبارتند از :

«نعیم بن عجلان»، «عمران بن کعب»، «حنظله»، «قاسط»، «کنانه»، «عمرو بن مشیعه»، «ضرغامه»، «عامر بن مسلم»، «سیف بن مالک»، «عبدالرحمان درجی»، «مجمع عائذی»، «حباب بن حارث»، «عمرو جندعی»، «حلاس بن عمرو»، «سوار بن ابی عمیر»، «عمّار بن ابی سلامه»، «نعمان بی عمر»، «زاهر بن عمر»، «جبله بن علی»، «مسعود بن حجاج»، «عبدالله بن عروه»، «زهیر بن سلیم»، «عبدالله بن زید بصری»، و برادرش، «عبیدالله بن زید بصری» .

جنگ گروهی و «تن به تن» تا نمازِ ظهر «عاشورا» ادامه یافت . هنگام نماز ظهر، حضرت اباعبدالله الحسین (ع)، «زهیر بن قین» و «سعید بن عبدالله حنفی» را با نیمی از یاران، در مقابل صف نمازگزاران گماشت و نماز جماعت را اقامه نمود . دشمن در هنگام نماز، آنها را تیرباران کرد . «سعید بن عبدالله حنفی»، بدن خود را سپر قرار داد و به شهادت رسید .